Maskeli Balo Şiiri - Şenol Özcan

Maskeli Balo

Sonra beklenen müjde gibi geldin hoyratça,
dizginlenmez, itaatsiz ve eğersiz bir at özgürlüğüyle.
Tutup ellerinden çocukluğumuzun
en büyük hayallerin ıslığını fısıldadın kulaklarıma.

Çoktan serpilmişti gülüşlerinin ışığı evrene,
ve zorda kalmıştı güneş.
Utanmıştı bahar,
bulutların koynuna sığınıp uyurken ay,
birikmiş susmaları öldürüyordu kahkahalarımız.

Hep ortadaydık biz,
saklambaç oyunlarında ilk sobelenen,
tek sobelenen,
hep sobelenen,
saklanacak yerleri olmayanlardık...

Şimdi tüm ebelenmiş sevgililerin,
tüm yenilmiş aşkların başı adına;

tanrının kuytuda unuttuğu ağlayan gözlerin pınarları için
bir kere daha gül,
ve güneşin ışığını kurban et
tüm kaybedilmiş aşkların ayağına...

Sanki maskeli bir baloydu hayat,
ve biz, aşk kılığında iki haylaz çocuk...