Masallar Diyarı Şiiri - Mehmet Çoban

Kalem kırılır
Sehpa kurulur
İnsan kalbinden vurulur

Güneşin değdiği yerler
Karanlığın girdiği delikler
Bir bir avlanır

Ben zamanın anahtarını kaybettim
Deli divane gibiyim

Akıllıların arasında akılsız kaldım
Bir garip rüyaya daldım

İnsan çiğ süt emdi dediler
Anneme sütünü pişindin mi diyemedim
Akıl kalp savaşında kalbime yenildim

Aklı erenler toplumu çivisi çıktı dediler
Çivisiz toplumda bozuldu dengeler
Haklarımızı yiyip bitiremediler
Üç kuruşa talime şükret dediler

Dünyada görülecek hesaplar vardı
İnsan hesabı dünyada görmeye cesaret bulamadı
Her birini deftere bir bir yazdı
Ahiretteki hesaba postaladı

İnsan mutluydu yalanlarıyla
Onun için donattılar etrafı yalanlarla
Işıltılı, pırıltılı, çafçaflı bir dünya
Kuruldu medeniyet diye çağa

Çağda efendiler saraylarda
Köşklerde yalılarda
Büyük devasa villalarda
Köleler bacakları titreyen barakalarda

Hocalar anlatıyor cennet kapısına komşu baraka
Hâlâ anlamadılar anlatılan dinler kandırmaca
Çünkü bakmıyor hiç kitaplarına

Gidelim artık bir varmış bir yokmuş masal diyarına
Belki umut doğar masallarda yarına