Kanatlı atların nesli tükendi oğlum...
onlar birer hayaldi ve uçuşurlardı...
gittiler masallardan bile...
Gem vuruldu hayallere,
çocukların atlarını vurdular önce,
çok uluslu masal ülkeleri dağılınca...
Bir çocuk ağlarken de gülebildi insanlık...
açlıktan öldü düşlerimiz,
zalim kralları yaşattık ama...
Rapunzel saçlarını kesti umutsuzluktan.
Çocuk öldü,
kral çıplak gezmekten zatürre oldu
Ama ölümsüzlük iksiri bulundu kral için
savaşlarda dökülen kandan.
Masallarımız açığa alındı olağan üstü durumlardan...
Anlayacağın;
artık iyiler kazanmayacak yavrucuğum...
"onlar " erdi muradına çocuklar çıktı karanlığına...
Gökten binlerce bomba düştü
Tümü, cesur ve dürüst masal kahramanlarının başına...
25.12.2016
Yasemin ÖzkayaKayıt Tarihi : 3.4.2017 09:44:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
BİR ARKADAŞIMIN OĞLUNUN ''BABASINA BEN HİÇ KANATLI AT GÖRMEDİM, NEDEN?'' DİYE SORMUŞ...

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!