Masal Şiiri - Behiye Köksel

Sen masallardaki dev,
Kaf dağlarında.
Ben sırma saçlı peri kızı,
Göl kenarında...

Hani bin yılda bir karşılaşır ya insanlar,
Masallarda...
Biz de öyle karşılaşmışız,
Mavi bir akşamda...
Arzular yıldız yıldızmış ellerimizde...
Bin yıl geçmiş aradan,
Unutmamışız...

Ben masallardaki peri kızı,
Sevdalar taşırım sonsuzluklar kadar
Uyuturum arzularımı gecenin kollarında...
Yok, beyaz atlı şehzade değil,
Kınalı kuzunun çobanı da değil,
O yalnız deve sevdalanmışım,
Kaf dağlarında...

Dokunmak ne mümkün, ulaşmak hayal,
Ya fırtına, tufan, ya maça kızı,
Bir esmer cadı keser yolları,
-Belki de sadece kader...-
Gönlüm bel bağlar uzayan yollara,
Bekler de bekler,
Anka kuşundan haber...

Masallarda her şeye gücü yeter insanların,
Kötülere bile,
Belki bir gün bir yerde yeniden karşılaşırız
Binyıl, onbinyıl sonra belki,
Tersine çeviririz dünyayı...

Belki bir gün bir yerde yeniden yaşarız,
Evvel zaman içinde yaşanmış rüyayı...
Hani masallar da hayat gibi, tesadüftür ya,
Binlerce yıllık hasretimi anlarsın,
Anlarsın bir dokunsan alnımın sıcaklığından ,
Kara sevdayı...

Belki hiç tatmadın,
Masallarda bir kere yaşanır sevda,
Sen daha iyisini bilirsin ya,
Devler de bir kere yaşar,
Peri kızları da...

Ben masallardaki peri kızı,
Bir kere yaşamak istiyorum,
Seninle ilk ve son kere,
Eline düşmüşüm de yılların,
Belki de binlerce yıl sonrasını bekliyorum,
Alnımda sıcaklığı kara sevdanın...