Martılar Şiiri - Selva Durmazemir

Martılar..
Yoksa bu nisbet bana mı
Ne kadar da mutlusunuz özgür olduğunuzdan olabilir mi
Ben özgür değilim ayaklarım prangalı ellerim kelepçeli
Şiirlerimle başbaşayım onlar anlıyor benim acılarımı
Benimle gülüyor benimle ağlıyor şiirlerim
Kah tesellı oluyorlar siliyorlar yaşını gözlerimin
Kah derdimi dinliyorlar sessizlikleriyle anlıyorlar kederim
Şu zalim dünyanın zulmunde varlıklarıyla kalkan olup güç veriyor bana şiirlerim
Martılar bırakıp beni gittiler
Biraz önümde raks ettiler
Gelip de bir nasılsın bugün bile demediler
Halbuki şiirlerim beni heran sorup gözetlemedeler
İnsanlar da böyle aslında kısım kısım
Kimi dost kimi arkadaş kimi derdin olsa yanına yaklaşmaz
Sen beni kimselere muhtaç etme Allahım
Biliyorum Sana sığınan hiçbir zaman yalnız kalmaz