Maraz Şiiri - Mehmet Rızaoğlu

Karanın karısı
Gece yarısı
Kardelen topluyor el yordamıyla
Bir hayal mıhlar her adımında
Buluttan kalmış tül endamıyla
Uçarı yüreği var çelikten kafesinde
Damarlar çatlarken içerisinde
Meltemler dağıtır evrene her nefesinde
Maziye zincirli yivli saçları
Nice taşlar titretti
Nice taçları
Bilmez mi griler beyhude değil
Beyazlar karasız asla renk değil
Kırmızılar sessizce alırken yol
Yeşiller kabarmış, pembeler çökmüş
Ayaklar teneke, tahtadan kol
Mermerde alnının kırışıklığı
Be’is oldu yüreğine topraklar
Yalnız taşlarla kaldı barışıklığı
Yaklaştı vuslatı belli ki birden
Asırlardır yatan beyin
Fırlayıverdi hemen yerinden
Uslanmaz yaşatır her dem
Bu macerayı
Yalancı yüreğim pâk tutar
Hep âti’deki mâverâyı