Maraş Depremı Şiiri - Ecir Demirkıran

MARAŞ DEPREMİ

Bin avaz çığlığında, gözler korku selinde,
Her yer  zifir  karanlık, kıyamet ikliminde
Sabahın dördündeyken,  soğuk ölüm yelinde
Çaresizlik içinde,  dua rahmet dilinde
Sanki dünya yıkılmış, hesap günüydü  bugün
Kopan feryalar ile, göğü kapladı hüzün
                              X
Tarumar oldu hayat, büyüyor Umutsuzluk
Yıkılırken ard arda,  binlerce  koca bina
Can çekişirken anne,  canda başlar sonsuzluk
Tükendi tüm  umutlar  ne can kaldı ne ana
                                X
Mahşer gününe çattık, mizan kurulu yerde
Herkes kendi derdinde, fayda yok koca derde
Zamanın ötesinde, umutsuzca beklerken
Ölüm kol gezinirken,  akıl kalmazdı  serde
Kadere rıza diye, boyun eydik gelene
Yokluğun yazgısını, yazıverdik bilene
                            X
Dağlar yollar yarıldı, nur dağına dayandı
Kaçışan insanları, yakalamaktı andı
Dünyanın sonundaydık, azraille baş başa
Bu kara günün ardı, soğuk kışa uyandı
                               X
Benim güzel Maraşım, kahramanlar diyarı
Ne savaşlar yaşadın, ne depremler gördün sen
Hep acıyla yeşerdin, yakalarken baharı
Saf   tuttunuz  kol  kola, Hatay, Antep, yek desen
Malatyadan ses geldi, Osmaniye, Adana
Nasip olmaz her kula, şehit yakışır sana
Yeryüzü ağlıyıordu, yürürken yaradana