Maralım Şiiri - Muhammet Mutlu

Karanlık ömrüme ay gibi doğdun.
Sen aya bakarsın, ben sana Maralım.
Gözlerinin içinde ab-u hayat buldum.
Sen düne yanarsın ben sana Maralım.

Pamuk mudur ellerin, yoksa ipek mi?
Hayal midir nefesin, yoksa gerçek mi?
Bu rüya kaldığı yerden sürecek mi?
Can gülüşüne doyamadı Maralım.

Hayat dediğin ince bir çizgi,
Bugün varız yarın yokuz Maralım.
Sesindi dinlediğim en güzel ezgi,
Bir türküyü ömrüme çok gördün Maralım.

Geç buldum erken kaybettim dersin.
Elmastan, yakuttan, zümrütten de güzelsin.
O tatlı gülüşünle dünyalara değersin.
Gönlüm gönlüne düşmüş, yalan mıdır Maralım.

Gecem gündüz olur, gündüzüm gece.
Sen denince aklıma düşer tek hece.
Ne bir karmaşadır ne bir bilmece.
Aşktır bunun adı aşktır Maralım.