İlk insandan buyana hayata, yaşama
Ne dediler, ne anlam mana verdiler değerine,
Ve dediler ''Düşünüyorum öyleyse varım'' öyleyse
''Kendini bil ateş pamuğu yakar; su ateşi söndürür''
Canın yanar, batırırsan çuvaldızı kendi etine
İğneyi kendine batır,çuvaldızı başkasına batır
Bu mudur? gül yüzlü dediğin hatır?
Unutma! mantık, mantık diyen filozof; alim bile,
Mahküm oldu gülerek baldıran şerbetine
İçti, kana kana,takdirsizliğin,haksızlığın şerefine...
Getirmedi kötü bir söz, arkasından bu gün bile...
Güle güle, Sokrates büyük insan büyük düşünür güle, güle...
'
Niyazi SakarKayıt Tarihi : 13.1.2009 15:04:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!