Artık ağır geliyor göğğsüme düşüncen...
Göz kapaklarım baraj kapakları gibi,
Taşıyorum seni düşündükçe...
Akacak bir yol yok görünürde,
Aşındıracak kayalar yok,
Bu yoğunluğa yaşam bile dayanmaz!
Zira, boğulmayacak ormanlar yok.
Kendine aksan bile taşarsın,
Ve bunun bir mantığı yok!
Kayıt Tarihi : 11.8.2022 18:08:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!