Mantık Şiiri - Yusuf Eryigit

Korkuluk gibi ağırdı bakışlarına giren sükûneti
Yorum yargıyı bile özünde tanırdı
Nohut yiyen bir dede açlığında
Her aşka sabaha kadar kafa ağrıttı
Sevilen ve seçilen bir erkekti
Tohumu yılmayan Viking dağlarına aitti
Kasten bir yılana bile aşıktı
Kibirli gözlerle hiç barışamazdı
Zamanın çizmesinde mantık ve yiğitliğiyle tanıtılan bir
şaheserdi
Yakışanı bulur şakayla ağırlardı
Öğüttüğü her sohbette medeni bir istek vardı
Aklın yaşında zamana aşıktı
Yaşadığı burukluğu sadece faldı
Zaman ona değil yazdıklarına şahit kaldı.