Mantık Şiiri - Mustafa Çetinkaya

Ne öfkeler ayaklanıyor,
Ne de kalemler köreliyor,
Usul usul yürüyor akıl.

Tebessüm halindeki mantık,
Dünyaya kazık çakacaklarmış gibi böbürlenenlere,
Kırmızı kartını gösteriyor yavaş yavaş artık.

Ha ulaştı ulaşacakmış gibi düşlerine
Soluk soluğa kalan güzellik.
İşte o zaman,
Göğsünü gere gere konuşacak
Büyük lokma ye büyük söz söyleme
Ey ufaklık!

Bu kadar yalaka alkışların ardından,
Müstahak!
Yokluklarda sürünenlere
Bu kadar varlığın içinde yokluk.

O alkışlar çünkü yürekleri ağlatan,
O alkışlar şımarık iftiraları coşturan
O alkışlar içimizdeki cahilliği hortlatan
Hayallerimizi hep aynı yerlerde otlatan.
Demokrasiyi kara emellere bırakan,
O alkışlar!

Mantığın önünde yürüyorsa
Aşkta güzeldir ama
Onun ötesinde yorar insanı duygu.
Mantıklı davranışlar olgunluğumuzdur oysa,
Bahar eder dört mevsimi.
Birleştirir yolumuzu,
Yüreğimizde oluşur koca bir sevgi ordusu.