Bir derde düstüm ki; acıdan acı,
Şu gönlümde saklı, onun ilacı.
Yüreğim han olmuş, bedenim hancı,
Bıkıp usanmadan onu taşıyor.
Bu acı bir başka, yakmıyor beni,
Hiç görmedim böyle serinleteni.
Ilık ılık titretiyor bedeni,
Ateşinde bile, gönlüm üşüyor.
Bükemezsen öpeceksin bileği,
Bundan sonra yapılacak gereği.
Yıkılınca yüreğimin direği,
'Seni seviyorum' demek düşüyor.
Kaderimin ördüğü bu ağları,
Çözemem ki yüreğimden bağları.
Delmesem de Ferhat gibi dağları,
Deli sevdam üzerinden aşıyor.
Yüreğim hep ona, yare koşuyor,
Karşı gelenlere hırçınlaşıyor.
Kendi yarasını kendi deşiyor,
Atıyorsa kalbim, onu yaşıyor.
Bu hoş sevda benim için hileli,
Olmuşum aklımdan bile şüpheli.
Gönlüm sebebini bilmeyen deli,
Her sabah onunla bayramlaşıyor.
O hâlâ bunu bir oyun sanıyor,
Bilmez yaram kendisini kanıyor.
Tıka-basa dolan içim yanıyor,
Duygularım gözlerimden taşıyor.
Aklım almaz sevdanın gidişini,
Aşk; benimle oynar, görmez işini.
Döşüm de pareler kendi döşünü,
Yaptıkları, mantığımı kaşıyor.
02.11.2005
Milano
Kayıt Tarihi : 11.11.2005 18:31:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Tebrikler..
TÜM YORUMLAR (1)