Maneviyat Şiiri - Selçuk Gül

GÖZLERİMDEN SÜZÜLEN BİR DAMLA YAŞTIN
BEKLEDİM HEP SABAHA KARŞIN
BAYRAMIN OLSUN HEP HERGÜN ÇARŞIN
SANKİ YAZ GÜNÜ YAĞAN KARSIN

ÖLDÜMDE DİRİLDİM SANDIM
NASIL İNANDIM,NASIL KANDIM
AKLIM ERMEDİ BU İŞE
YANDIM ANAM YANDIM

GARİP GİBİ KALDIK YERYÜZÜNDE
HERGÜN MEY HERGÜN İŞKENCE
KULUNU UNUTUR MU HİÇ
SEN YETERKİ ACI ÇEKME

CEHENNEM AZABI KOLAY DEĞİL
NE DİYOR SADECE EĞİL
KİM OLUR SANA ORADA KEFİL
BU DÜNYADA FARK ETMEZ ORADA OLMA BARİ SEFİL

VADEN YETİP ÖLMEDEN
ÖLÜM MELEĞİ YANINA GELMEDEN
O ZAMAN ISRARIN BOŞA
GİDERSİN ÖLÜME KOŞA KOŞA

BU DÜNYA YOL BİZ YOLCU
GELİP GİDİYORUZ
HİÇ YATILI KALAN GÖRDÜN MÜ
KABİRDE Kİ HERKES ÖLÜMÜ

KÖTÜLÜK YAPMADAN , DÜŞÜN
KALP KIRMA SAKIN HAA
BİR NEFES KADAR YAKINIZ ONA
GEL SEVELİM DOYA DOYA

"© [SELÇUK GÜL] 2025. Tüm hakları saklıdır."

15-03-2013