Manastır Çeşmesi Şiiri - Mehmet Çobanoğlu

Tüm çıplaklığıyla, göğsu bereket dolu güneş
EGE'nin göklerinden yere doğru süzülerek
Tüm sessizliğiyle doluyor
Karaburun çarsısının
Yanıbaşındaki
Nergis cafesini bahçesine
Taze bir ekmek somunu gibi
Yürekleri sıcak
Yüzlerinde somurtkanlık olmayan
Gülüşleri bahar kadar güzel
Gözleri umut dolu
Gül kokan
Çocuklar
Güneşin alevinde eriyen
Dondurmaların tadarlarken
Yaz güneşin tüm sıcaklıklığı
Doyasıya
Teni
Toprağı
Ağaçların üzerindeki dalları kavırıyor

Bunaltıcı sıcaklıkta nefes almak pek zor
Yanıyor dal çiçekler
Yanıyor haziran
Saip dağında
Büyük gövdesiyle şahlanarak
Göğün ta yanağından öpen
Kocaman gölgeli
Köküyle toprağı saran
Çınar ağacı
Kim bilir
Nicec tövbesiz günahlara
Nice sevdalara
Nice savaşlara şahitlik ettin
Bu yazda dinmedi
Acım
Bu yazda bitmedi
İçi Kağızman dolu özlemim

Anla işte, yanmış, kavrulmuş bir kere. Dert var bende
Sen anlarsın halimden, gerek yok dememe
Ey çoktan kapatılan
Cıva maden ocağı işçilerine
Gelip geçen yolculara
Berrak ve soğuk su veren
Manastır çeşmesi
Gürül gürül akan suyun var
Yalaklarında keçilerini sulayan
Küçük çobanın
Nemlenen ıslık sesiyle
Birbirine karışıyor, senden akan suyun sesi

Sahili Midilli'yle karşı karşıya olan
Kuyucak
İncirlik Koyu
Mimoza Koyu plajında
Deniz köpürüyor
Adeta nehir olup, akmak istyor içime
Fakat ızdırabım hiç kimsenin umrumda bile değil

Ah
Ömründe kaç kez ötüştüklerini
Bilinmediğim
Yeni bir umutla hayata tutunuyorlar
Koro şeklindeki ötüştükleriyle
Orak böcekleri
Durmadan, yorulmadan çiçeklere uçan
Kelebbekler
Yedi günde kuytulara yuva kuran
Kırkangıçlar
Bende tutkunuyum
Yeryüzünü
Güzelleştiren tüm çiçeklerin
Sevgimin haykırışlarını duyurmaya çalışıyorum
Yüreğimden, kanadındınıza yükleyerek, Dünya'ya
Aydınlık yarınları güne sardım, yorulmadan güneşe yürüyorum

Mehmet Çobanlğlu
25.06.2025

Karaburun