Malena Şiiri - Abdullah Akçay

Sineme çekerim sevgini, de yine kederin bitmez,
Kaçtıkça ateşinden sırtımdan, hasretin inmez.
Bin yıl geçse de ömürden, yine sevgin gitmez;
Gittikçe büyür sevdan bağrımda Malena.

Sen misin su üstünde yürüten, deli sevdanın sahibi?
Yüzüme üfledikçe unutturan, yaşlı Babil rahibi.
Ellerinden iyileşir yaralarım, ey ruhumun tabibi...
Söyle: sen misin şu yüreğime çöken Malena?

Her yerde gözlerim seni arar, içimde bir kafesin!
Sesin kulaklarımda çınlar, tenimdedir nefesin.
Yaklaştıkça sana uzaklaşan zümrütten bir tepesin;
Ben düştükçe yolunda acır mısın Malena?

Tanrılar yüzündeki gülüşü dudaklarına ekerdi,
Ömrüme kin kusan yüreğin bana zehir eserdi!
Gecenin koyu hüznüyle hasretin içimden geçerdi
Sen yazmakla eskimeyen bir şiirsin Malena!

Tanrılara hasret güzelliğin, seni ezberden yaratmış;
Nisanın sarı papatyalarıyla Tanrı saçlarını taratmış.
Ve ben harap olmuş bir şehir, yıkıntılarda kalmış;
Delice bir sevdanın kayıp öznesisin Malena!