Mahzun Çocuklar!. Şiiri - Seyfet Bozçalı

Mahzun Çocuklar
Gözlerinde korku, yüzlerinde kan,
Ağlayıp gözyaşı döker çocuklar.
Tek ülke biz miyiz hep sahip çıkan?
Çaresiz, umutsuz mahzun çocuklar.

Irak ve Suriye artık kan gölü,
Binlerce yaralı, yüzlerce ölü.
Şehit babaların tomurcuk gülü,
Ahları göklere çıkan çocuklar.

Silah satanların gözü kararmış,
Tüm Orta doğuyu füzeler sarmış
Korkudan titriyor, benzi sararmış
Kaderine boyun büken çocuklar.

Ortada kalmıştır vatansız, yurtsuz,
Hayatı çileli, doğuştan bahtsız,
Dertlinin halinden bilir mi dertsiz?
Onursuz yüzlere bakan çocuklar.

Hayatında özgürlüğü tatmamış,
Ana kucağında rahat yatmamış,
Uykusuz gözleri uyku tutmamış,
Gecenin koynuna akan çocuklar.

Dolu gibi bomba yağıyor gökten,
Mazluma yapılan revamı haktan,
Şeytan Amerika yıkılsın kökten,
Elleri duada çıkan çocuklar…

Harabeye dönmüş, yıkılmış evler,
Bu acı vahşeti seyreder devler,
ABD, Avrupa sinsi planlar,
Bütün sıkıntıyı çeker çocuklar…

Bunların amacı toptan yok etmek,
Gözetmeden çoluk çocuk katletmek.
Müslüman ülkeyi kökten tüketmek,
Tükenmiş ümitle bakar çocuklar…

Sorun onlar için, gülmek ne demek?
Annesiz, babasız kalmak ne demek,
Bu bölgede çocuk olmak ne demek,
Yırtık vicdanları kınar çocuklar…

Bu bölgede her can ölümü bekler,
Açılmadan solar nice çiçekler,
Son sözleri dudaklarda tek tekbir,
İnsanlık vicdanın söker çocuklar.