Mahşere kalan vuslat...

Benim seni bulmam,
çorak toprakta filizlenen ilk yeşil,
yorgun gecelerin sabaha kavuşması,
susuz dudaklara düşen rahmet damlası gibiydi.

Sen, benim kalbime rızık diye yazılan,
ömrümün en güzel duası,
hiç beklemediğim anda gönderilen bir lütuf…
Senin bana düşmen,
benim tüm yaralarıma merhem,
bütün karanlığıma ışık oldu.

Bak sevgilim,
bu hâl, kelimelere sığmaz,
bu hâl, anlatılmaz, tarif edilemez…
Bırak, aramızda kalsın.
Ruhumuzun gizli köşelerinde,
yalnızca kalplerimizin bildiği bir sır olarak yaşasın.

Ama bir gün…
Bir gün ziyan olursak,
ya da ayrı yollara sürüklenirse kader,
ve birbirimizden habersiz
verirsek son nefesimizi…
İçin yanmasın,
gözlerinden yaş akmasın.

Çünkü bil ki,
yaşanan her şey,
kalbimizin en mahrem yerinde,
hatıralarımızın derinliklerinde saklı kalacak.
Ne dünya bilecek bunu,
ne de zaman silebilecek…

Biz, bir vuslatın en saf özlemini yaşadık.
Belki kavuşmak bize bu dünyada nasip olmadı,
belki de ayrılıkla sınandık.
Ama aşkımız ölümsüz…
Varsın kavuşmamız,
mahşere kalsın sevgilim…
Mahşere kalsın…
@dsız..
08.12.2024