Mahşere Kalan Kurtuluş Şiiri - Berkay Bahar

Gökyüzü haykırarak iniyor kente
Aşkımı yazdım dörtlüğe bente
Yüreğimde bir mezar sessizliği
Dizeler haykırıyor sensizliği
Tattım daima ellerinden sevgisizliği
Omuzlarıma çöken en güzel şeysin sen
Sen misin göğümde durmadan esen
Uzatırken benliğimi sen tuttun başka eli
Biliyorum acı çekmektir esaretin bedeli

Sen dünyadaki en eşsiz nefes
Anlık değil ömürlük bir heves
Gözlerin hapsolduğum kafes
Kurtuluşum mahşere kaldı

Senin olduğun dünyada yoktur başka yön
N`olur son kez yüzünü güneşe dön
Belki yeşerirsin ilk kez
Sen alışkınsın durma beni ez
Sevgimi bir kez olsun sez
Veremli bir hastayım
Ümit yok sonsuz yastayım
Söylesene
Rastladın mı hiç sevginin böylesine
Sevgim normal değil
İçten çılgın ve bir o kadar deli

Sen dünyadaki en eşsiz nefes
Anlık değil ömürlük bir heves
Gözlerin hapsolduğum kafes
Kurtuluşum mahşere kaldı