Mahşer Şiiri - Fırat Düzdaban

Bu ne İnsan kalabalığı bu ne telaştır
Kıyametmi koptu mahşerdemiyiz bu ne kaçıştır
Güneşmi doğmadı gecemi olmadı bu ne şaşkınlıktır

Cehennem havası var
Cennettenmi kovulduk
Bu ne asiliktir

Sulhumü üflediler bu ne gürültüdür nedir bu çığlık
Bu ne ugultudur

Çarpışıp duruyoruz hep
Gözler kör, kulaklar sağır
Yürüyen gövdeler gibiyiz
Bu ne bencillik
Bu ne tanımamazlıktır
Yapmadığımız
Belkide yapamadığımız tek şey İNSANLIKTIR...

Hayatta her zaman hep bana dersen
Kimseyi bulamazsın arkanı dönersen