Dört duvar arasında
Büyümez ki çocuk;
Özgürce koşup oynamadan
Yeşil çayırlara gönlünce uzanıp
Masmavi gökyüzünde
Uçurtma uçurmadan...
Çocuk demek oyun demek
Oynadıkça doyar ruhu
Büyüktü herkes orada
Oysa çocukların
Küçük arkadaşları olurdu...
Suçlu doğar mıydı, insan?..
Neyin cezasını çeker,
Minik beden?!.
Suç nedir bilmeden...
Üstüne demir kapı örtecek
Bir de kilit vurup dönüp gidecek
Ve "Adalet" diyecek sonra vicdan
Bacak kadar çocuğun
Masum gözlerine bakamadan,
İşlediği suç neydi, kimselere anlatmadan...
Kayıt Tarihi : 17.5.2024 00:18:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!