Mahpushane Şiiri - Güner Kaymak

Damlaya damlaya günler geçiyor
Mahpushane denen bu zalim yerde
Kar misali insan ömrü eriyor
Mahpushane denen bu zalim yerde

Yüreğin daralır nefes alaman
Her an bir ses gelir rahat olaman
Hep sıkıntı çöker sakin duraman
Mahpushane denen bu zalim yerde

Gardiyanlar gelir kapıyı açar
Onların elinde naçarsın naçar
Bir imkanı olsa mahkumlar kaçar
Mahpushane denen bu zalim yerde

Pencereden dışarıya bakarsın
Efkarlanır ağlar ağıt yakarsın
Tatlı candan usanırsın bıkarsın
Mahpushane denen bu zalim yerde

Ne arayan olur ne soran seni
Can terk etmek ister oldugu teni
Bir an önce kurtar rabbim sen beni
Mahpushane denen bu zalim yerde

Arzun emelini edersin tehir
Ne dere görürsün ne de bir nehir
Yediğin içtiğin sanırsın zehir
Mahpushane denen bu zalim yerde

Cerhalet gençleri buraya çeker
Buralara düşen çok çabuk çöker
Garip ağlar ağlar gözyaşı döker
Mahpushane denen bu zalim yerde

Gençler büyüklerden ibret almalı
Eline diline sahip olmalı
Güner der buraya kilit vurmalı
Mahpushane denen bu zalim yerde

Ozan Güner Kaymak
Amsterdam / 22.04.2010