Mahperi Koç Şiirleri - Şair Mahperi Koç

Ballardan tatlıdır benim bu komşum
Hem arkadaşımdır,hem de sırdaşım
Anam, babam yoktur olmuş gardaşım
Canım arkadaşım Gülerim benim

Muhabbetim çoktur,dert ortağımdır

Ceylanlarım size ana öğüdü
Harama sakın el uzatmayın
Okuyup,bilgin alimler olun
Oturup yerinizde sayıklamayın

Hizmet edin vatana canı gönülden

Sorumluluk duygusundan yoksun,
Gözleri kör bir millet olduk.
Emeksiz, zahmetsiz
Düşlerimizde bir dünya kurduk.
Masallarla yaşadık
Hayatı anlamadık

Ben bende kaybolmuşum,acılarla yoğrulmuşum
Bakma artık gözlerime,göremezsinki beni
Katmer,katmer kabuklanmış,kanamaz artık yaram
Dokunma hiç yüreğime bulamazsınki beni

Gözlerimde göremezsin,bir damlacık mutluluğu

Düşümde rüyamda her gün gezersin
Sevdiceğim niçin beni üzersin
Mehtaplı gecede yakamoz sensin
Dalgaları hırçın deniz gibisin

Sevgin aldı beni götürdü derde

Oturduğun kilim,hasır olaydım
İçtiğin o suya bardak olaydım
Gezdiğin yerlerde toprak olaydım
Her gün o cemalin göreyim diye

Yediğin yemeğe kaşık olaydım

Ya Rab yalvarıyorum sana
Bitsin dökülen kan,dinsin acılar
Kardeşlik türküleri söylensin
Yeri göğü yaratan Tanrım
Kimse kimseye küsmesin
Sevgi sarsın her yeri

Açan çiçekleri cümlesi sever
Arılar onları her yerde arar
Bal yapan çiçeği her arı sever
Yaprakların döküp,soluncaya dek.

O güzellik elbet sana da kalmaz

Canım anneciğim;
Bilsen sensizlik ne kadar acı
Özlüyorum o sıcak kucağını
Sevgiyle bakan o gözlerini
Yürekten taşan
Sevgiyle söylenen

Açma tabip açma yaralarımı
İyice deşipte ağlatma beni
Gülmedi bir gün muradım şemi
Kaderim böyleymiş ne yapem anne

Dediler ki her şey yüce Allahtan