Son Perde
Bir adım attım, uçurumun kenarına,
Gök sessiz, rüzgâr ise acıyla ağlar.
Ne bir yıldız kaldı yoldaş, ne bir dua,
Kendi boşluğuma düşerim, dünyadan kaçar.
Unuturum elbet...
Bir gün adın da silinir içimden,
en sevdiğim şarkının ortasında
artık canımı acıtmaz sesin.
Bir fotoğraf kalır belki
Yalnızlık... bazen bir gölge gibi sarar insanı,
Sessizce sokulur yüreğine, belli belirsiz,
Kalabalıkların ortasında bile bir başına kalır insan,
Gözlerin bir yere bakar ama ruhun başka âlemlerde.
Sokaklar ıssızdır, geceler apansız uzun,
Bir akşam çöker, sessiz ve ağır,
Gözlerimde yorgunluk, kalbimde bir sızı.
Ne bir ses dokunur, ne bir nefes,
Hayat dediğin, hep yarım bir yazı.
Daha yolun başıysa burası,
niye bu kadar yorgunum ben?
Sanki omzumda on yıl değil,
onca susmuş gecenin yükü var.
Biraz sessizlik istedim,
Bir sabah daha doğar, ama bilmez ki,
Ne dün kalmıştır geride, ne de yarın hazırdır.
Saatler akar sessizce,
Her tik tak bir ömürdür aslında,
Ama biz, hep aynı yolda, aynı adımlarda,
Zamanın yorgun gölgesinde kayboluruz.
Sana baktıkça içimde bir yangın,
Gamze, adın yüreğimde bir sızı.
Ayrılığın sokaklarında dolaşıyorum,
Gözlerim yaşla, gönlüm hüzünle dolu.
Her gece, yıldızlarda seni ararım,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!