Ey yüceler yücesi pek ulu Tanrım!
Bir feryâd duyuluyor bütün cihânda,
Sökülerek alındı cânım, cânânım,
Yer gök kan ağlıyor Doğu Türkistan’da!
Uyudu Güneş ve Ay, uyudu insan,
Asil kısraklarıyla şaha kalkan bu diyâr,
Nice şaheseriyle atalardan yadigâr.
Mimâri ve sanatta arşa çıkan zarâfet,
Selimiye, Topkapı yüce birer şahsiyet!
Her şehirde bir mühür, câmisi ve kubbesi,
Türk’ün coğrafyasında Mimâr Sinan’ın sesi.
Ayazın sevgilisi titrek bir beden;
Güneşe kanat çırpan kuşlar misali.
Vakit bir hayli geçti, seni beklerken;
Huzura ermek için yaşlanmak gibi.
Ellerin puttur bana gözlerin bahar;
Mürekkebe damlamış gözyaşım kalemimde,
Günahlarımı bir bir Tanrı’ya yazıyorum.
Sorguya çekilmişim melekler var önümde,
İsmini zikredince cennete giriyorum.
‘’Meğer her ne var ise aşk imiş bu âlemde’’
SAYIKLAMALAR
Mâzi, bir kelime ve iki hece…
Mâzi, tüm ömürde belki bir gece…
Mâzi, uzun bir yol, girift bilmece…
Medeniyet ağacında yüzlerce dalım var
Edebiyatta, tarihte binlerce adım var.
Adaleti hak bilen, halka hakkını veren
Adil hükümdarlarım, devletim var törem var.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!