Kırık kalbin kestiği ellerin acısı ile uyandım bir sabaha.
Sözlerinle yapış yakama.
Bırakma peşimi.
Sımsıkı tut elimi.
Alıp götür dertlerimi.
Moralini bozarsam.
Gözümün önünden anılar geçerken.
Bir kenara atılmış, yara bere içindeyken.
Kollarımı açıp haykırırsam yerden veya gökten.
Yürüsem yollarda, ayağım batsa çamura.
Gökten yeryüzüne düşen suyu hissetsem, kaldırsam kafamı yağmura.
Yağmurun oluşturduğu su birikintilerine baksam.
Gözlerden ırak yerlerde.
Seni izliyorum sevgili.
Hasret bir yere kadar.
Uzayıp giderse ölmeye ne kadar?
Havada dans eden yaprak dahi dokunsa bana.
Gözyaşları sel olur ve boğar beni yar.
Yeraltı şehirlerinde çürümüş bir yüzüm var.
Sensizlik nereye kadar?
Yalnızlık kime yarar?
Hasret bana her zaman zarar.
Yeraltı şehirlerinin çocukları var gözlerimde.
Günler gelip geçiyor.
Sevdam her geçen gün artıyor.
Aşığım yeşil gözlerine.
Uzun boynuna.
Çizen ellerine.
Deliyim, divaneyim her vakit.
Geçip gidecek günlerim.
Ağlamalarımın yanında umutsuz sözlerim.
Bu acı da bitecek denir, ağlamak isterim.
Sen yanımdayken, ben ayık iken bile rüyada idim sevgilim.
Herkese hissetmediğim bir şey ile.
Aşktır bu, çok da tazedir içimde.
Gel gülüm, ortak ol sevincime.
Hiçbir zaman gitme, hep kal benimle.
Yine ve yeniden.
Yokluğunda şiir yazmak kederimin konusu.
Kalemimin mürekkebi midemi bulandırır doğrusu.
Başımda eksilmeyen bir ağrı, yorgunluk.
İçimde, göğsümde bir yumru, şimdilerde yaşarım durgunluk.
Yokluğunda boş dizeleri doldurmak ölüm gibi.
Ben yurdumda çiçekler açarken.
Günlerce, haftalarca seni sayıklarken.
Karışık çerezin içinden fındıkları ayıklarken.
Birkaç ağacın gövdesine ismini kazırken.
Bıktım usandım artık.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!