Mahkumsunuz Şiiri - Seyit Burhaneddin Kekeç

Ey insanlar sizlerde ölüme mahkûmsunuz
Yaşarken öleceksiniz hem de bin kere
Kahpeliği tadacaksınız sırtınızdan vurula vurula
Kalbinize göme göme sevgiyi tadacak
Gözyaşlarınızla ihaneti görecek
Nefretle yaşamayı öğreneceksiniz...

Kimbilir lanet okuyacaksınız belki de kadere
Ama mahkûmsunuz
Hayat denen üç perdelik rezaleti yaşamaya
Yokluk içinde arzularla
Varlık içinde yalnızlıkla kıvranmaya
Derdinizi anlayacak, sırlarınızı paylaşacak
Gerçek dost aramaya mahkûmsunuz...

Elindeki değerlerin kıymetini bilmeyen
Küçük dağları ben yarattım dercesine kibirlenen
Ey zavallı insanlar, sizler
Hafif bir rüzgârda kurumuş bir yaprak gibi düşmeye
Oradan oraya savrulmaya mahkûmsunuz...

Hiç beklemediğiniz anda en yakınınızdan yiyeceksiniz son darbeyi
Sevginizi ve birçok duygularınızı kalbinize gömecek
Birçok arzulara özlem duyacak
Hayata sımsıkı sarıldığınız anda
Dünya avuçlarınızdan kayacak
Kısa da olsa sizin de bir sultanlığınız olacak
Herkes önünüzde el pençe divan duracak
Ve omuzlarda taşınacaksınız
Siz hiç düşünmemiş olsanız bile
Mahkûmsunuz en yakınınız tarafından gömülmeye...

Evet, ey zavallı insanlar, sizler
Emellerinin sonu gelmeyenler
Kendilerine, pop, top daha bilmem ne ilahı edinenler
Ve zavallı ben
Ne zaman kurtuluşa ereceğiz bilemem
Ya Rab sen bize yardımcı ol
Bize güç ver şeytana karşı
Bize kuvvet ver nefsimize karşı,
Kalbimize hidayet ver, irşat et
İzmlere, zulümlere ve batıla karşı
Dönüşümüz ancak sanadır
Senin her şeye gücün yeter...
(Amin)

©
24 – 06 – 1998 / Losser