Mahkum Oldu Düşlerim

Her mevsim azap oldu, kan revan doldu yürek
Dalıp dalıp gitmişim, geçmişte kaybolmuşum.
Umutsuzca geçmişe hep çekip durdum kürek
Acılar zindanına mahkum olup düşmüşüm.

Kalbimde acılara her gece nöbet tutar
Açık gözlerim, hülya uykularına dalar
Kocamışlık var oldu, ruhum oldu taş-duvar
Ayrılık özlemine mahkum oldu düşlerim.

Kaldım ıssız yerlerde ne arayan soran var
Uzadıkça uzayan gelmek bilmeyen bir yâr
Yorgun düşen bedeni, gel de toprağa sen sar
Bak yokluğunla yorgun, mahkum oldu düşlerim.

Mevsimler gelip geçti, papatya falı bitti
Kirli duvarda resmin, sarardı küfler tuttu
Şükrani der; ebedi istirahatte yâr, attı
Toprak altına düştü, mahkum oldu düşlerim.

03/05/2015(ayrılık günü)