Mahkum Şiiri - Yalçın Koçer

Basına buyruk, kendımce özgürken.
Ask sarabını da yenice devirmişken.
Ve mezelerı ısmarlamadan masaya.
Baktım cepte ask yok, gelde çık işin içinden..

Hesap yuzunden mahkemelik olduk..
Hakım oydu. mubaşırde, gardıyanda.
Dırenemedım, savunmasızdım, teslım oldum
Muebbet verdı. ıtırazım zaten yoktu

Afakı cevrılmıs,gonul adasıymıs adı.
Prangalar kalbime vuruldu içeride
Mil cekildi dısarı bakmasın dıye gözlerime
Tek o ve ben vardım içeride..

Af cıkacak deseler ne yazar..
F tıpı degıl, ask tıpı olsun hucrem..
Ne kadar yasarım, ne ederım bilmem
Tek bıldıgım... ölüm cıkar bu hücreden..