Kafes sen, ben mutlu mahkum…
Bu umumi cezaya şahsi icazetim gözlerin…
Ne desen kanun duyar seni ezberlerim,
Ya da seninle aşk jopundan parmaklıklarımdaki seslerle dans…
Eh bre gardiyan!
Uzandıkça sarar bedenimi nefesi,
Şehvetin berraklığında kalbimin kalesi…
Tek bir kabus görmeden iliklerimin perisi,
Huzuru fısıldar uyumadan müebbet gecesi…
Beni mahkum eden muhteşemliğin kefesi,
Bahar eder kelepçemin ucundaki şu güzelim kafesi…
Onsuz özgürlük sonbahar,
Onsuz zehr-i zakkum gerisi…
Kadir ArınçKayıt Tarihi : 26.1.2022 00:11:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
#meymenemesmene #meymes
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!