Mahkum Şiiri - Sinan Özgezer

Dürt duvar içinde çaresiz bir adam
Ne suçu var kim bilir yıkılmiş garibim
Acı çektiği yüzünden belli yüzünden
Ümitsizliğe sarılmış isyan ediyor mahkum.

Dürt duvar arasında yalnız bir adam
Düşünceye dalmış hali perişan
Beliki oda yemiş feleğin tokatını sillesini
Anlaşılan sebepsiz zindanlara düşmüş
Bu yüzden kahrından ağliyor mahkum.

Onu ne arayanı var ne soranı var
Ne bir güzel günü ne de yarını var
Sanki kaderine terk edilmiş
Elinden tutacak ne kimsesi var
Acılar içinde kavruluyor mahkum.

Hayat onun için bitmiş tükenmiş sanki
Kader ona öyle vurmuşki gözleri kan çanağı gibi
Geceleri gündüzlerine karışmış ne öldüğü belli ne yaşadığı belli
Izdırap içinde durmadan ağlıyor mahkum.

Demir kapıların ardından beklide çürüyüp ölecek
Beklide bir daha hiçmi hiç gün yüzü görmeyecek
Başını ellerin arasına almış o çok sevip okuduğu
Ağlama benim babam bu günlerde gelip geçer elbet şarkısını hıçkıra hıçkıra okuyor birde bi sigara içişi var hep öksürüyor
Sanki ciğerleri yerinden sükülüyor.

Oda anlamış bir daha sevdiklerini görmeyecek
Örneğin baba olup çocularının başını okşamayacak
Allah kahretsin lanet olsun böyle şeye
Belkide tahliyesine kadar ömrü yetmeyecek ölecek
Çaresiz bir küşeye çekilmiş ağliyor mahkum.

Anlına yazılmış kara yazısına şu çekilmez bahtına
Başına gelen talihsizliğine çekilmez dertlerine
İsyankar olmuş onu bu hale koyan kaderine lanet etmiş
Ölüm onun için tek kurtuluş gibi ölümü beklercesine
Ölümü bekliyor mahkum.