Mahir Şiiri - Garip Yılmaz

sesim sana yetişir mi Mahir?
o son bakışından
bugüne kaç kış geçti bilmiyorum
ama her şey hâlâ çok ağır.
o dağı, o evi, o kuşatmayı bilmem
ama içimde her gün yaşıyorum.
çocuklar hâlâ erken büyüyor,
anneler hâlâ susarak ağlıyor.
sesim sana yetişir mi Mahir?
bu, kanın içinden bile
bir inat büyütebilmektir adın.
ama yine de…
merak ediyorum.
gecenin bir yerinde
dizlerin titredi mi hiç?
bir dostun gülüşünü özledin mi aniden?
bir mahkeme salonunda gözlerin nemlendi mi?
ve sen de hiç
“yorgunum ama dönmem”
dedin mi içinden?
çünkü ben…
dedim.
bazen yoruluyorum Mahir.
bir sloganı tamamlayamıyorum,
bir sirende yeniden çocuk oluyorum
- korkuyla.
ama seni hatırladığımda
biraz daha dik yürüyorum.
sesim sana yetişir mi Mahir?
bilmiyorum.
ama senin sesin
hala burda.
anı kitaplarında değil -
göğüs kafeslerimizde.