MAHÇUBUM BEN
Hayattan ders alamadım
Kâmil sözü dinlemedim
Ben kendimi bilemedim
Onun için mahcubum ben
Düşe kalka yola geldim
Sürünerek devam ettim
Tırnakla ben sökemedim
Onun için mahcubum ben
Tanımadım ben kendimi
Durdurmadım kör nefsimi
Tutamadım bed arzumu
Onun için mahcubum ben
Nefsim perişan eyledi
Durmadan zelil eyledi
Gözlerimi yas eyledi
Onun için mahcubum ben
Çektiğim kendi elimden
Hep arzumdan hevesimden
Bizâr oldum isteğimden
Onun için mahcubum ben
Dostlarımı dinlemedim
İlim irfan öğrenmedim
Bu yolada gidemedim
Onun için mahcubum ben
Tecrübeden ders almadım
Musibetten anlamadım
Utanmak nedir bilmedim
Onun için mahcubum ben
Cemiyette yalnız kaldım
Cemaatten yüz görmedim
Ben kendime dost bulmadım
Onun için mahcubum ben
Garip geldim bu dünyaya
Yaramadım hiçbir şeye
Yaranamadım kimseye
Onun için mahcubum ben
Mahcubum ben mağlubum ben
Galip değil mağlubum ben
Kara yüzle gidiyorum
Bu dünyaya mağlubum ben
27.03.2004
İsmail KüpçüKayıt Tarihi : 14.4.2009 15:17:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!