Öyleyse ben mahcubiyetimle yaşamaya mecburmuyum? Gayet tabii ki
mecbursun diyen sesini duyar gibi oluyorum.Oysa sen; şimdi,sabahladığım gecenin bana bahşettiği en büyük güzellik olarak,saadet içinde geçmiş bir
gecenin manzumesi halinde,yatağımızda mışıl mışıl uyumaktasın...
Bu benim kendi hesaplaşmam.Bu benim kendi yüzleşmem.
Mahcubiyetimle yüzleşmeme seni dahil etmeye hakkım bulunmamaktadır.
Ben ışığı sönmüş bir güneşim...Yüreğimde son bulmuş yaşama sevinci,geçmişimin karanlık bir kitabesi olarak tozlu raflarda çoktan yerini
almıştır bile..
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
