Şiirleri severim. Her birinin ayrı bir şekli, ayrı bir güzelliği, ayrı bir musikisi var.Desen, desen, renk,renk, nakış, nakış; süsüdür edebiyatın şiirler.
Küçücük bir dize takılsa gözüme; Bozkırda tek başına açmış bir çiğdemi seyredercesine mutlu olur, incinmesinden korkarım.
Bir aşk veya sevda şiiri okusam, Çiçekler geçer gözümün önünden dize, dize, renk, renk. Kokusunu duyarım,güllerin,lelelerin,mor menekşenin.
Sevgidir şiir. Hasrettir, Ayrılık ve hüzündür, saftır. Renkli karanfiller gibi.
Aşktır şiir, dikenli güller gibi. Hem koklarız, hem kanatır içimizi.
Bülbül gül'e aşık olmasaydı, Kuzular, mor menekşelerle birlikte büyümeseydi,Bembeyaz kardelenler baharı müjdelemeseydi, Bir devre adını veren lale bahçeleri
Her akşam gün batımı
Hasaret kaplar içimi.
Gecenin karanlığı,
İçime çöreklenir.
Her akşam gün batımı
Büyük hayaller kurardım;
Sana ve aşka dair.
Saklardım ufkun karanlık noktalarına
Örümcek ağ ördü üzerlerine.
Umutlarım vardı;
Ne hüzzamlar yaşadık,
akşamlarda
Sabahladık, hep ayaktaydık,
Şafaklarda.
Yakamozlar yarış tuttu
yıldızlarla
Tohum toprağa düştüğünde,
Dizleri üzerinde titriyordu, baba
Başı; dizlerinin arasında tamamladı gelişimini cenin.
Dünyaya '-merhaba.' dediğinde, ilk şap'lağı yedi... Ağlaması isteniyordu, ısrarlı... Oksijenin yakıcılığı, şab'lağın acısını deldi. Ağladı...
Dizlerini doğrultup, sımsıkı sardı anası. Bükülmesin, diz üstü gel-
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!