Şeref kahveye gider arkadaşlar Ferhat'ın karısı çocuğu da bırakmış gitmiş Ferhat çocuk bakıyor.
Ahmet: Şaka yapıyorsun.
Şeref:inanmazsan git bak.
Ahmet:Hadi arkadaşlar Ferhat'ın evine Ahmet zili çalar Ferhat, kapıyı açmak istemez ama ısrarlı çalınca açmak zorunda kalır.
Ahmet:Niye açmadın dükkanı hasta mısın?
Ferhat:Evet abi halsizim anladın mı.Korkmaz ağlamaya başlar.
Ahmet:Anası nerede çocuğun niye ağlatıyor.
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
çok hoştu can
kaleme sağlık anlamlı dokunuşlar bunlar. bu ülkede insanlar kendileri için yaşamayı hala öğrenemedi hep bir mahalle baskısı
.Anlamlı içeriği fevkalede güzel bir eser tebrikler okumak güzeldi.kutlarim..
Bu şiir ile ilgili 3 tane yorum bulunmakta