Mağrurlar Şiiri - Kemal Tekir

Mağrur olur insanların bazısı,
Kibirlidir,gururludur bakışı,
Sanırsın ki insanlığın kralı
O yarattı sanki ,küçük dağları.

Dikkat çeker yürüyüşü edası,
Asık olur ,gülmez yüzü suratı,
Sever gaf yapmayı pot kırmayı,
Yoktur nezaketi sevgi,saygısı.

Konuşur hep yüksek perdeden onlar,
Bağırır çağırır, kızar, azarlar.
Verir insanlara kendince ayar,
Durmadan pot kırar haddini aşar.

Yırtık olur mağrurun ar perdesi,
Horlar, aşağılar durur herkesi.
Bitmez mağrurların,garazı, kini,
Kusar durur içinde ki öfkeyi.

Sevimsizdir,iticidir mağrurlar,
İnsanları etiketler,yaftalar,
Fesat olur,kıskanç olur mağrurlar,
Barışık değildir kendiyle onlar.

Kemal Tekir