Madem Şiiri - Ebru Karakaş 2

Yazmak istemezdim son şiiri..

Madem

Hayal… hayal ötesi… ya da gerçek,
Bir isyan, küçük bir kelebeğin kalp atışı,
Bir çocuğun ürkek bakışı,
Bir güçlünün can yakışı…

Mutluluk böyle miydi?
Bu kadar mıydı hayat?
Hayaller, hayatım ya da evren…
Kimin oyunu bu bize? istemiş olamam bu hayata gelmeyi...
bir gözyaşı daha görmek için beni yaratmana değer miydi..

Duygular neden var edildi, Tanrım?
Bir kadının gözyaşını görebilmeniz için mi?

Madem merhamet, güç, kudret sizindi,
Neden bu acı bu keder bitmedi..
Gülmek istemek peki
...çok mu lüsyen bir istekti?
Mutsuzluk güzel mi sizce
Yoksa bizim payımıza düşen midir?
Kimin adaletiydi bu beni paramparça eden ..
Yedi kat yer ,gök , okyanus ,evren , ay güneş
Arş sizindi ...
Hani denizler tükense sözler tükenmezdi ?
Neden ? kim içindi şimdi bu suskunluk yada neden sustuk ....

Hani sevgi üzerine yaratılmıstı bu kalpler ?
yalnızlık ne demekti tanrım...
Kalplere sığdırılan nefret gercekten aşka mı eş ?

Hani, bir yaprak düşmezdi haberiniz olmadan?
Hani bir kanat çırpışı bile kelebeğin duyulurdu dünyanın bir ucundan?
Bir kez olsun duydunuz mu bu kalbimin sesini?
Yada acısını, iç çekisini..
Bu kısacık ömrümde …
Cehennem ateşini (yaşarken ) bize gösteren kimdi. daha erken değil miydi.. Neresindeyiz zamanın hayatın..kimiz ki biz?

Şimdi ne isteyebilirim ki sizden ?
Vermeye gücünüz yeter mi, Yoksa sizinde mi kalbiniz merhametsiz bir sevdaya kurban gitti ... Tanrım? Bir şey dilenmek için artık çok geçti..

10.10