Madde ve Mana Şiiri - Kenan Gezici

Deliyor çelik gibi uykumu sineye saplanmış törpüler durur.
Kaybolup gitti gidenler ufuksuz yitirdim deniz kokuluyu.
Bağrıma saplanmış duruyor, uykular gözümde akmıyor.
Maviydi maviye çalan rüyalarımı süsleyen umutlar.
Şimdi beşimiz varız, bir ben kala kalmış dört duvar.
Denizi sevmek benim suçum okyanuslarda asıldım.
Yaşamak zor, binlerce kez neden ölmek anlayamadım.
Çoğu olayın farkında akıllanmış sevmek özlemek neye.
Çözmüş şifreyi söyler gururla ekmek su ve de çıkarım.
İnsan mana ve maddeden ibaret çıkmaz bundan bir düzen.
Mana yoksa insanda bir düşün madde de olur perişan.

Kenan Gezici 30/08/2025