Kan damara ağır geldiğinde
Yıkılmalıydım,
Yıkılmadım,
çünkü hayattaydın
Yaşıyordun, buna mecbur kaldım
23’ler öldüklerinde ben yoktum
Ermeni bir şair, bir şiir kazıdı
Fransa için öldüler
Fransa için
Paris direnen kadınların başkenti
Sol göğüslerinde isyan nişanları taşırlardı
Sadece partizanca dile getirilebilirdi
Seni sevmek cüreti
Kahrolsun yanlış zamanda
Doğru insana duyduğum acı
Ön sayfalarda kopkoyu resmin
Altında koca puntolar halinde
No Pasaran yazılmıştı
Şimdi tarih bizi akladı
Güneşe durduğumuz sabah
İçimden binlerce söz fışkırdı
Tahtadan bir hayat yontmuştum sana
Ve çocuklar sıraya dizildiklerinde
Oyuncak dükkanı bombalanmıştı
İçimde ölü çocuk sesleriyle
Dudaklarım ağzında
Sığıntı bir utanç sakladım
Kimi insanlar sokakları suçüstü yakalamıştı
Bu yüzdendir
Kayalar kadar suskun kalabildim
Bu yüzdendir
Çiçeğe vurgun yaşadım
Kokunu solumak istedim
Kimse görmeden koparttım seni
Önce soldu, sonra döküldü güzelliğin
Zaman,
Cinayet saatini örtbas etti
Vapur sesleri kıyıya vurdu
Bildiri dağıtan bir posta güvercini
Geceyi kargaların içinde geçirdi
Sırf siyahtı diye tüylerim
Onlara benziyordum diye
Yalnız ve yaralıydım diye
Kayıtsız kalamazdım ki
Aldım elime sapanı,
Kırdım güvercinin kanadını
Bembeyaz tüyleri içinde
Genç ölümler içinde
Sana mecbur kaldım
Kayıt Tarihi : 6.6.2025 03:38:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
