M İhsan Özsoylu Şiirleri - Şair M İhsan ...

Herşeyi gözden çıkarırsın onun için
umrunda olmaz dünya,insanlar

o senin ne hissettigini umursamadan
ağzının orta yerine ıslak bir top gibi çarpar
soğuktan uyuşmuş yüzünün tam ortasına

Dengelerin alt üst olduğunun farkında bugun sabah gasafetli sakin boğucu oda bugun üzgün yine dolu dolu duruyor bulutlar ağladı ağlayacak herhangi bi şarkı doyurmayacak ruhumu bu sabah kupalarca kahve aydıramayacak beni sarhoşluğum kalıcı hasarlı zarar adı altında terapi uyguluyor bedenime gözlerim kuru bakamıyorum hiçbir şeye yaş kalmadı gözlerimde özlem bahçemin işine yaradı daha çok akıttıgım göz yaşlarım tomurcukları filizlendirdi besledi. Hiçbir insanın içinde yeşermesine izin vermek istemediği acı ve özlem bahçem sim siyah artık butun zehirli çiçekler mutlulukla çaresizliğime filizlendi şimdi sen yoksun ya hiçbir yanlışın hiç bir hastalığın çözümü yok bütün güzel diyebilinecek sadece içimdeki o muazzam acı eziyet hızla hükümdarlığını kurmakta kimsenin olmadığı o çıkmaz sokakta beyhude dönüp duran yapraktan farksız halim uçuşuyorum o bana kokunu getiren rüzgar yardımıyla yere düşsem basacaklar yere düşsem öleceğim....

Güzel bi gündüz ve biz güzel bi gündüzde gezme ihtimalimiz üzerine planlar yapardık isterdik yaşadığımız şeyin güzelliğini güneşle parlatmak bulutlu günlerde bile güneşli dakikalar geçirdiğimiz olurdu zaman zaman yağmur yağdırırdı gönlüme gözlerin ara ara şimşek çakardı üzerime, ayak parmaklarımdan, saçımın en uç teline,titretirdi beni sen yapan beni seni ben yapan büyüye duacı olur o zevk veren yaşarken canımı yakan, canımı yaktıkca dahada dahada o zevkli acıyı çekme uğruna yanmayı göze alırdım sadist bedenime günahkar ruhum eşlik eder, gözbebeklerime çizdiğim sen fügürü bir an olsun ayrılmazdı baktığım heryerde güzel bir ışık yıllardır ışık görmemiş içimi aydınlatmaya yeter nitelikte sadistce, acılı, kanlı, danılmaz ama zevkli aslında tarifi değil mi kimisine göre aşkın aslında aşk birileri ve biri tarafından gizlice istesede istemesede ensesine yazılmamışmıdır yaşadıgını sandığın tüm karışık duyguları kaymetmenin verdiği o inanılmaz acıyı yaşayınca anlamazmısın elinde olanların değerlerini anlama çabasına girer arebesk bi acı çekmezmisin yada boş bi banka bakıp hatırmazmısın onunla hep geçip gittiğin ama o bankı hiç fark etmediğin aslında senin için değeri olmayan o bank o bank ki canını yakar giden sevgili kadar ve anlaya durursun susarsın belki iki damla yaş süzülür ama yanar tutuşursun işte o an yüzüne sevgilinin o bilmediğin cennet kokusu vurur lakin bilmezsin bilemezsin yanarsın ama hiç ölmezsin hep yanarsın yanarsın...

Neden gülemez insanlar yada neden ağlayamaz neden bağırmak istesede hep susar herşey yolundayken iyi herşeyinde bir yolu olduğunu bilsede kötüdür neden bazen neden aramak zorunda bırakılırız neden aşklar yaşarken yaz bittiğinde kış olur mevsim neden çok severken var bu gidiş neden ne için seni çok ama çok sevdiğim için...

Sabah ezanından bir kaç saat önce uyandım,
Gene boş kalan yanıma dönüp durdum,
Defalarca gözlerimi bütün gücümle, sıkıca yumdum
Açtım gözlerimi, yoktun, yumdum gözlerimi, umdum

Bekledim bir müddet nefesimi tutarak bekledim

Bugün hayatın beni terk edişinin provasının 1. yıl dönümü
bugun herseneki 14lerden farklı bi gün
hani Soguk ve ıssız geçer mart akşamlarını
sabaha bağlayan gece hani sensiz üç dört şişe biranın
tEsellisi hafif ve yorucu olur ya
bu ayın bu günü tattım ilk defa

hayatın tutarsızlığını sindirememekteyim yaşamın kurallarını çiğnemek cezbedici geliyor aslında hiç birşey düşünememekteyim kalbimden beynime sanırım artık kan gitmiyor nefes almak alabilmek kayda değer birşey değil artık susmak bazı şeylere çözüm değil bağırmanın olmadığı gibi yemek içmek insani ihtiyaçlardan usul ama emin adımlarla uzaklaşırsın! git gide gidersin işte terk edersin kendini, seversin bir meleğin hayalini belki bir şarkıda belki ince belli bir bardakta ama düşer aklına yağmur sıklığında ve kor ateşten taşlara gelir aklına... hiç çıkmaz aklına gelir ansızın birden bire sanki kolun bacağın kopmuşcasına canın yanar için için kor kor yanarsın hissetmiyorum artık ben yanmıyor canım akmıyor göz yaşlarım ve hiç bi şarkı ısıtmıyor içimi hiç bi yüzü tanıyamıyorum anlıyorum aslında ben sensiz varolamıyorum.... hiç bir aynada yokum hiç bir şarkı beni anlatmıyor yada nedensiz akan göz yaşlarıma hesap veremiyorum anlayamıyorum yazıp çizdigim satırları umarım canım yanmıyordur her gün biraz daha sevdiğim sevgilimde olan canım sızlamıyordur umarım ve isterim cezalandırılıyorum günahkarım cazalandırılıyorum yeter demiyeceğim yetmez bu bu bana az bile hiç bir zaman yetmeyecek ve hiç bir zaman bitmeyecek ben inanıyorum Allah belamı verdi cezamı da vericek...

kafamdan içeriye bağrıyorum bunca sessizliğin içinde huzuru sağlamaya bütün öfkemle bağrıyorum geceye güneşi ölüdürüp aya can verdi diye sessizliği ürpertiyor sakinliğim... yıldızlara takılıyor gözlerim ayın birer muhafızı gibiler güneşe inat muhafızlık ediyorlar aya zaman, bir bana gıcık sanki gecenin en doyulmaz doruğunda geçmek bilmiyor zaman susup, dinliyorum geceyi ve sessizliğim vokal yapıyor çığlığıma geçmiş geçen geçicek olan bütün anılarıma...

Sesizlik gibi saf sesini duymak cennetten bir senfoni
meleklerin kanat seslerini duyar gibi oluyorum
seni her özledikce yasar gibi oluyorum
en derinden yukarıya akan tatlı bir dokunus
ve karanlik cilası özlemimin zaman ve yer kavrami
kavga halinde sevgim askından utanır

Yüreğim cayır cayır yanıyor
Gözlerimden yağan kan damlaları
Alevi dahada körüklüyor
Senin olan ellerim
Kendini bile ısıtmıyor