Zamanı n bə tnində bə də nim ö lü r,
Ruhumun iç ində zaman doğ ulur.
Bə də nim ruhuma tabutdur, atam
Boğ ulur tabutda ruhum, boğ ulur.
Zamanı n ç iynində gedə n tabutum,
ə yilib mə zarı n qapı sı n dö yə r.
Dö nyanı n havası n gü nàhtə k uddum
Dedilə r gü nahkar gö tü rmü r gö ylə r.
Doğ ulan zamanda dü nya qurmuş am,
Taleyi, qismə ti, bə xti ə lində ,
Gö nahdan aralı , tö vbə də n uzaq
Mə lə klə r doğ ulur adam ş ə klində .
Kö ç mü ş ə m ruhuma, kö cmü ş ə m daha,
ş eytandan, ə cə ldə n uzaq durmuş am.
Qoy gö nah olması n sö zü m Allaha,
Dö nü b ö z ruhumda ÀllÀh olmuş am.
Kayıt Tarihi : 8.8.2008 09:41:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!