Lütufsuz Kimlikler Şiiri - İmren Çelik

ayak üstü yalnızlıkların bilinmezliğinde güncellendi,
yokluğunun uğultulu mısraları...
sensizliğe esir harflerimden peydahlanan şiirler sustu,
titreyen nemli gözbebeklerimde...
kaçak vagonların yâr'ınsız sesini kefenledim,
...sessizliğe bileti kesilen kırık gar harelerinde..

oysa nefesime düğümlenmişti parmak ucu vedaların...

yapışkan ihanet konvoyu geçiyor,
uçurumlar besleyen unutulmuş yüzüstü köşelerden...
gece niyetiyle sabahladığım düş'lerden düş'tüm;
sinsice bıçaklanırken gülüşlerim...
yağmurlara direnemeyen cinayetlere tanık oldu,
şemsiyeler altındaki ruhum!
kanlı rüyalarda kundaklanmış bir hayat yırtıldı,
lügatımda içimi kavuran bertaraf sözcükler tarafından....
iğfal edilen cinnete dokunur münhasır olan ellerim
ve
kapanır faili meçhul tabutumdaki gözkapaklarımın tapınakları...

dilime dokunan şiirlerde;
satır satır cümtesin oysa yadırganmış cümlelerde...
savaşını kaybetmiş düş sancılarımın imtiyazsız kefaretini ödüyor,
suya batan kağıttan gemilerim..
dudağımda uçuklayan ayrılıklar;
avazım çıktığı kadar inkar ettğim tarumar kimsesizliğimi patlattı yüzümde...
şakaklarıma yerleşmiş öfkelerde;
ne çok gitmeler var!

sığ kıyametlere kopan,
susarak paslandı girdap gözlerim..
portresi düşen uçurumlarda can çekişir oysa
keder giydirilmiş düş'lerim..
mahkemesiz infazlar sarar sızlayan düş'lerimin alacakaranlıklarında,
haykırışlarım..
kasvetli şimallerin kıyılarına vurur,
pare pare kuralsız ayrılıkların yankıları..
lütufsuz kimlikler terletir buz tutmuş gözbebeklerimi oysa,
ayyaş köprü altlarında..

nara kokulu sözcüklerden oluşur yalnızlıklara aldırış etmeyen uğursuz vedalar..

hırçın sahipsizliklerin enkazlarında bırakılmış,
ıslak tütsüler söndüren uykusuzluklarımın hıçkırıkları...
bedenime çökmüş lirik yorgunlukların ateşinde donuyorum.
tercümesi olmayan yalanlarla dolu,
tozlanmış resminden sırıtıyor ölüm yüklü kederler..