Kayra Şiiri - Kudret Kobal

Anlar mitoz bölünmelere maruz kalıyor
Çarpılıyor hasretler
Havadaki yokluk kokusu ile
Sonunda her şey sessiz
Ve inadına sensiz
Zamanlara dönüşüyor
Beynime verdiğin tahribatın
Yüreğime çaresiz tecavüzünden
Zevk alır hale dönüşüyor günler
İnce bir zeka ile
Meylerin yataklık
Ve yardakçılığında
Deliliğe yüklüyorum
Sana küfretme
Sana isyan anlarımı
Ne karartmalar yaşanıyor
İç dünya  savaşlarında
Dolunayların yoktan adamı
Koşuyor sadece
Avuçlarının yokluğunda
Havaya dokunuşu bile
Tek boyutlu bir geleceğin
Hiç bilinmeyenli denklemi
Sonsuza kadar sürecek
Ve asla çözülmeyecek
 
İşte tam da böyle
Bilinmeyene
Kestirilmemiş zamanlarda
Sitemler yolluyordum
Gelmeyene gelemeyene dair
Aşka dair
 
Adresine ulaşmamış
Yada yanlış anlaşılmış
Belki de tanımlanmamış
İfadeler yüklüyordum aşka
 
Sen diye bir tabir vardı o sendin
Senin bile bir senin olmamıştı
Yani sende beni dokuyan
Bir ben olmamıştı
 
Habersizce bir kiraz mevsimi
Bir gece yarısı düşüverdim dilinden
Bunaltan sıcaklarda yağmur müjdesi
Beyaz bulutlar gibi
En ivedisinden bir imdat gibi
Sen geldin
 
Ben seni
Bendeki sen olarak
Özüm olarak ifade edip
Bilinmeyene
Aşkı sevdayı ve doğayı
Aracı koyarken
Kimsenin haberi yoktu
Sen sende beni yaratırken de
Ben geldim
 
Sen  ve ben
Bilinmeyenin kayrası
Şimdi iki kopya
Ve bir gerçek yan yana