Lösev Şiiri - Meltem Mesture Güven

Derdimi duysanız belki ağlarsınız
Belki içiniz yanar duygulanırsınız
Kaderim buymuş benim
Nerden bilirdim ki böyle olacağımı,

Bende zamanla fark ettim
Cildimin solduğunu ve sarardığını
Saçlarımın tel tel değil de bir anda döküldüğünü
Göz altı morluklarımın başlaması
Ve kilo kaybımın olması,

Doktora gidesim geldi
Doktor küçük bedenimin bittiğini
Tedavinin olmayacağını söylediğinde
Önce annemi sonra babamı düşündüm,

Onlar bensiz yapamaz ki
Evlat acısı zor anlarım
Ben derdimi unuttum
Onları düşündüm üzüldüm,

Doktorun bana moralimin yüksek olmasını
Yüzümün gülmesini söylerken
Nasıl güleceğimi
Nasıl moralimi yükselteceğimi bilmiyordum,

Geride benim için üzülecek insanlar bırakmak
Onlarsız yaşama başlamak
Nereye gideceğimi bilmemek
Beni üzüyordu ,

Uykularım kaçtı
Git gide eriyordum
Çok zayıflamıştım
Kemiklerimin çıktığını fark ettim,

Sağlıklı insanları gördüğümde imrenir oldum
Gülen yüzler gördükçe sevinir oldum
Aşık çiftler gördükçe huzur buldum
Ve anne ve babama dokundukça mutluluğum işte,

Bir gün bağırarak uyandım
Annem koştu yanıma
Ne oldu yavrum dedi
Anne bir şey yok kabus gördüm dedim geçiştirdim,

Oysa bilselerdi kaldıramazlardı
Benim artık olmuyacağımı
Bedenim toprak olacaktı
Üstümde güller açacaktı,

Sesimi duymayacaklardı
Bedenim yanlarında değil de
Ruhumun onlarla olacağını,

Acı ve gerçek
Kanserle savaşmak zordu
Son geçemdi annemi çağırdım
Anne bugün yalnız kalmak istiyorum dedim,

Annem hissetmişti
Babam peki kızım dedi
Sen bilirsin
Annemi dolaştır baba dedim,

Beni dinlediler
Çıktılar evde
Son nefesimi verirken
Onların beni öyle görmesini istemedim,

Elveda anneciğim elveda babacığım
Hakkınızı helal edin
Sizi üzdüysem de affedin
Size sevgim asla solmayacak,

Ve son .......
Yazan : Meltem Mesture Güven

Kanserli bir insanı yerime koydum
Rabbim lösevli kardeşlerimize yardımcı olsun Amin