Lorya Şiiri - Adem Kalaç

Sen yoksun diye bahar gelmez memleketime,
Söyle Loryam bu hasretlik nedendir?
Karanlıkta bırakma ülkemi,
Gel ne olursun, gel artık.
Gel de ışık saç bir nebze,
Gel de utandır güneşi,
Gel de ay kararsın.
Gel ki yıldızlar parlamaya utansın.
Ve terk etsin karanlıklar ülkemi…

Lorya, büyülü sevdam,
Lorya, bırakma beni.
Gel, gel, tut ellerimi…
Gel, yeşersin sararmış bahçeler,
Bahar görsün memleketim.
Şenlensin bahçeler varsın diye,
Lorya, gel ki bitsin bekleyişlerim.

Gelsen ömrüm uzar Loryam,
Gençleşirim belki, kurtulurum hastalıktan.
Sen yoksun diye karanlıkta memleketim…

Sensizlik zindan gibi Sevgili,
Ellerimde kelepçe ve prangalı ayaklarım,
Sen yoksun diye sürgünüm,
Sen yoksun diye kırgın,
Sen yoksun diye yorgunum Lorya…

Gel de ışık saç bir nebze,
Sen yoksun diye karanlıktır memleketim,
Sen, yoksun diye…