unutmam lazım ki unutmak acı verici
Yağmur yağarken bu şehrin bağrına
Gündüz düşleri beni bekler uğurlamak için
Ve unutmam lazım ki unutmak acı verici
Karnı delik deşik kanlar içinde bir hayat
Aç insanlar özellikle çıplak kalmış çocuklar
Birikmiş su birikintisinde yıllar önce yankılanan topuk sesini ve kaldırımların öfkesini
Unutmam lazım ki unutmak acı verici
Yüzü buruşmuş caddelerin tükürüğü
Akut krizden yatağında ölü bulunan sivrisineği
Kellesi uçurulmuş soytarıya gülen çocuğu
Ve bin kaç yüz yıldır bir kadın sesinde duyduğum
Uçsuz bucaksız nefesini
unutmam lazım ki unutmak acı verici
Ama hatırlıyorum,
Eylül’dü sevgilim
Güpegündüz soluğum, saçlarını savuruyorken
Sen ocağı sönmüş bir kır evinde
Eşinin ölüm haberini
Bayraklar yarıya inince anımsamıştın
İki çocuğunla dul kalmadan önce de, yapayalnızdık
Avuçların buram buram ekmek kokardı…
Londra sokaklarına yerleştin,
Bisikletinin pedallarına takıldın,
Kanamadı henüz dizlerin,
Dişlerini sıkacak, yüreğini bastıracak
Beni de unutacaksın
Unutmalısın,
Unutamazsın
Kayıt Tarihi : 30.9.2025 00:44:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
