Lokman Bal Şiirleri - Şair Lokman Bal

İlmi kâinatı kuşatan Rabbim,
Kıl dahi kıpırdansa; haberdarsın,
Hayat vermez; isen kâinat ölür,
Var olan mahlûkat; hep sana muhtaç…

Yüce sevgiliye; kulluktur amaç,

Aşkının ateşi; kor oldu bende,
Sevdan filizlendi, gör şu sinemde.
Acı bize Rabbim; merhamet sende…
Dönerim aşkından, ben pervaneyim!

Sevgili Resul’ün bizlere önder,

Bunlar hep canidir yetmiş göbekten
Cesetler karışmış çıkmaz öbekten
Öç aldınız on beş aylık bebekten
Katiller güruhu hortladı yine

Belki gelir bir gün dengi dengine

Bir parça ekmeğin peşinden koşup
Gurbete gidenler döner mi bilmem
Vatan sevdasıyla yollara düşüp
Hasret yangınları söner mi bilmem

El diyarı vatan olmaz yurt olmaz

Temiz olur Pursakların havası,
Bakınca görünür; Çubuk Ovası,
Ben yârimden alamadım hevesi;
Ağalar, beyler tanımam; yar gelsin!

Akyurt’un karşısı; hava alanı,

Yaşarsan sıkıntı keder ne haldir
Uzat ellerini semaya kaldır
Rahmeti deryaya uzanıp daldır
Yaratan seninle yönel Mevla'ya...Lokman Bal

Yüce Rabbimizin aşkıyla dolda

Seherlerde öten bülbül
Sana aşık hep açan gül
Coşar gider ah bu gönül
Coşar Mevla'ya mevla'ya

Gece uyku uyumayan

Ravzana döndürdüm sadrım sürdüm yüzümü
Kurbanım yoluna, canım ya Rasulallah
Sen şefaat eyle, acı dindir sızımı
Kurbanım yoluna, canım ya Rasulallah

İsmini andığım zaman çatlar dudağım

Fesahat sözleri
Nurdandır yüzleri
Sürmeli gözeleri
Muhammed geliyor

Mekke’de açan gül

Dünyadan doyup kanarsan
Namaz kıl yönel secdeye
Allah aşkına yanarsan
Namaz kıl yönel secdeye

Uyma sakın azanlara