Duyuyorum uzaklardan çarpıntısını kokunun
Sessizliği, sensizlikte eş tutan bir yazgının
Çocuksu tesadüfüne yalnızca şaşıyorum.
Karşılıyorum uykularımla yorgun gözlerimi
Halipürmelalime tercüman olmak için
Önce dudaklarına konmak isterdi dizeler
Tutuşur, tutuşur ve tutuşurdu yüreğim
Bütün varlığın içinde yalnız
Yalnız sen yoksun
Ruhum için yer beğeniyorum o soğuk haritalardan
Soylu bir seyahati hak etse de ruhum
Kalbimce seyahatlerin en güzeli dudaklarına yapılandı.
Yıldızlar beğeniyorum gecene doğsun diye
Gülleri derleyip durdum konsun diye avuçlarına
Denizler dalga dalga durulasın diye yüzünü
Meltemleri buyur ettim gece vakti koynuna
Büyüyen bir sancıyla gelmiştim oysa
“Şu çarpan kalbim senin ayak seslerindir.”
Kanyonlar ürküsünü bırakmaya çekinirken
Güneş o boğucu sıcağını rüzgârla bezeyip
Bırakırdı bir çiçek gibi saçlarının arasına
Gülüşlerinle seyre çıkarırdım o güzel gözlerini
Seyre çıkarırdım geceyi ve ayı
Bütün bu güzelliklerle süslerken varlığımı
Yalnız sen yoksun
2022 MAYIS
Kayıt Tarihi : 22.5.2022 13:25:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!