Limeni Aşkın Eşiği

Kalbimle sustum, gönlümle konuştum,
Bir vav gibi büküldüm eşiğinde aşkın.
Ne seherde duruldum, ne gecede taştım,
Sustum, içimdeki yangına aşk dedim.

Benliğimle vedalaştım bir ikindide,
Gölge olup düştüm arşın izinde.
Limenî bir hâldeyim, hudutsuz, sessiz,
Ne ben varım şimdi ne de o giden iz.

Kandil misali yanar ruhumun közü,
Her dua bir sırra erer, bir yüzü
Sensin ey Yâr, ezelden kalbime inen,
Her harfimde sende başlayan bir düzen.

Rükuya durmuş kelimelerden bir yolum var,
Secdeye düşmüş suskunluğumla karar.
Aşk dedikleri, özdeki vuslatmış meğer,
Seninle var oldum, sensizken heder.

Gözyaşlarımda yıkanan nefsimin kiri,
Sana yönelince buldu sabrın dirini.
Limenî aşkın eşiğinde bekledim ben,
Bir elif boyu uzak, bir dua kadar erken.